Do takiej konkluzji doszedł Sąd Najwyższy w Wyroku wydanym w dniu 14.01.2016 r. w sprawie o sygn. akt: IV CSK 223/15. W uzasadnieniu przedmiotowego Wyroku Sąd Najwyższy zauważył, że w Polsce obowiązuje system zamówień publicznych, który często zmusza wykonawców do oferowania minimalnego wynagrodzenia, bardzo krótkich terminów wykonania zlecenia oraz godzenia się na bardzo wysokie kary umowne w przypadku niewykonania lub nieprawidłowego wykonania zobowiązania. To z kolei prowadzi często do naruszenia równości stron zawieranej umowy. Z uwagi na powyższe Sąd Najwyższy przyjął, że: „W sytuacji […], gdy umowa o roboty budowlane, zawarta w trybie zamówienia publicznego, została w całości wykonana, sąd, oceniając, czy zastrzeżona w takiej umowie kara umowna nie jest nadmiernie wygórowana, powinien brać pod uwagę nie tylko stosunek wysokości zastrzeżonej kary umownej do wysokości szkody doznanej przez inwestora, ale również wysokość wynagrodzenia należnego wykonawcy, oraz ocenić, czy wykonanie zobowiązania w umówionym terminie było realne”.
