Współautorem wpisu jest Wojciech Rzepiński.

Nowelizacja kodeksu postępowania cywilnego („KPC”) wprowadzana ustawą z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw („nowelizacja”, „ustawa nowelizująca”) oprócz nowych rozwiązań, przewiduje również pewne regulacje, które mają przyczynić się do usprawnienia funkcjonowania instytucji wprowadzonych poprzednią dużą nowelizacją KPC z 4 lipca 2019 r., a także wyjaśnienia wątpliwości związanych z ich stosowaniem. W poprzednich wpisach opisaliśmy zmiany we właściwości sądów oraz nowe postępowanie dla konsumentów i zmiany w sprawach bagatelnych.

W tym wpisie opisujemy zmiany związane z zasadami doręczeń i nadawania pism procesowych. Opisane niżej zmiany wchodzą w życie 1 lipca 2023 r.

  1. Sprecyzowanie zasad doręczenia za pośrednictwem komornika

Szereg wątpliwości interpretacyjnych budziła instytucja doręczenia za pośrednictwem komornika korespondencji osobom, które nie odebrały dwukrotnie awizowanej przesyłki (art. 1391 KPC). Nowelizacja sprecyzowała, że ten tryb doręczeń dotyczy wyłącznie osób fizycznych, którym korespondencja doręczana jest na adres zamieszkania. Doręczeniom w tym trybie mają podlegać również orzeczenia sądowe, które są pierwszymi w sprawie (np. postanowienie o przekazaniu sprawy), albo podlegają doręczeniu wraz z pozwem (np. nakaz zapłaty).

Nowelizacja przewiduje wyjątek pozwalający na odstąpienie od doręczeń za pośrednictwem komornika, w brzmieniu: „jeżeli pomimo nieodebrania przez adresata korespondencji aktualność wskazanego w pozwie adresu pozwanego nie budzi wątpliwości” (art. 1391 § 11 KPC). Kiedy jednak sąd zdecyduje się na zastosowanie tego trybu, powód ma możliwość wykazania (zamiast kierowania sprawy od razu do doręczenia za pośrednictwem komornika), że pozwany zamieszkuje pod adresem wskazanym w pozwie. Powód będzie musiał wykazać tę okoliczność dowodem na piśmie. Z uzasadnienia projektu nowelizacji wynika, że takim dowodem mogą być w szczególności informacje uzyskane od komornika.

2. Dotkliwa sankcja w przypadku uchylania się od odbierania korespondencji sądowej

Ustawodawca przewidział dotkliwą sankcję dla adresata korespondencji, który nie odebrał dwukrotnie awizowanej przesyłki, a jednak zamieszkiwał pod adresem, pod który podejmowane były próby doręczeń. Jeżeli powodowi uda się wykazać dowodem na piśmie, że pozwany zamieszkuje pod adresem wskazanym w pozwie, korespondencję przesłaną w sposób przewidziany w art. 139 § 1 KPC uważa się za doręczoną. Późniejsze doręczenie tej korespondencji przez komornika na ten sam adres nie powoduje ponownego rozpoczęcia biegu terminów, które ustawa wiąże z doręczeniem, o czym należy pouczyć pozwanego przy tej czynności (art. 1391 § 3 KPC).

W uzasadnieniu nowelizacji wskazano, że tak istotna z perspektywy biegu terminów ustawowych i sądowych sankcja uzasadniona jest tym, że pozwany nie powinien odnosić żadnych korzyści związanych z niewłaściwym i nielojalnym postępowaniem, a za takie można uznać unikanie odbioru kierowanej do niego korespondencji sądowej.

  • Doręczenie za pośrednictwem komornika z urzędu

Instytucja doręczenia za pośrednictwem komornika ma dotyczyć również sytuacji, w której adresat korespondencji nie odebrał dwukrotnie awizowanej przesyłki, a powód mieszka lub ma siedzibę za granicą i nie jest zastępowany przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego wykonującego zawód w Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku sąd z urzędu nakaże doręczenie korespondencji za pośrednictwem komornika (art. 1392 KPC). Inicjatywa jest zatem przejmowana przez sąd, jednak nie zwalnia to powoda z obowiązku uiszczenia zaliczki na poczet wydatków związanych z doręczeniem.

3. Doręczenia korespondencji przedsiębiorcom wpisanym do CEIDG

Ustawa nowelizująca wprowadza dla strony będącej przedsiębiorcą wpisanym do CEIDG obowiązek zawiadamiania sądu o każdej zmianie adresu do doręczeń (art. 133 § 21 KPC).  Jednakże odmiennie niż w przypadku przedsiębiorców wpisanych do KRS, zaniechanie tego obowiązku nie umożliwi zastosowania tzw. fikcji doręczenia, a więc pozostawienia pisma w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia w przypadku nieodebrania pisma (art. 139 § 3 KPC).

Przedsiębiorcy wpisanemu do CEIDG, któremu nie da się doręczyć pisma ze względu na nieujawnienie w tej ewidencji zmiany adresu do doręczeń, pisma doręcza się pod adres, pod którym strona zamieszkuje – w tym ostatecznie również za pośrednictwem komornika (art. 139 § 21 KPC). W takim jednak przypadku, przedsiębiorca wpisany do CEIDG ponosić będzie koszty doręczenia za pośrednictwem komornika niezależnie od wyniku sprawy. Różnica w konsekwencjach zaniechania aktualizacji adresu do doręczeń dla przedsiębiorców wpisanych do CEIDG i KRS wynika z faktu, że przepisy o CEIDG na etapie wpisu do rejestru nie wymagają pouczenia przedsiębiorcy o procesowych skutkach takich zaniechań (w przeciwieństwie do przepisów o KRS – art. 139 § 41 KPC).

4. Wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu nadawania pism procesowych

Nowelizacja przewiduje, że oddanie pisma procesowego np. w urzędzie pocztowym Poczty Polskiej S.A. jest równoznaczne z wniesieniem tego pisma do sądu (art. 165 § 2 KPC w nowym brzmieniu).

Jednocześnie nowelizacja wskazuje, że w sprawach wszczętych i niezakończonych przed wejściem w życie niniejszej ustawy pismo procesowe nadane przesyłką rejestrowaną (zgodnie z prawem pocztowym oznacza to przesyłkę pocztową przyjętą za pokwitowaniem przyjęcia i doręczaną za pokwitowaniem odbioru, czyli również paczkę) uważa się za oddane w formie przesyłki poleconej, jeżeli do dnia wejścia w życie nowelizacji nie rozstrzygnięto prawomocnie o zwrocie lub odrzuceniu tego pisma procesowego (art. 21 ust. 1 nowelizacji). Przepis nowelizacji rozstrzyga zatem wcześniejsze wątpliwości, czy nadanie pisma procesowego paczką oznacza nadanie go w formie przesyłki poleconej (jak stanowi art. 165 § 2 KPC w obecnym brzmieniu).

***

Współautorami wpisu są radca prawny Katarzyna Półtorak, Senior Associate w Kancelarii RKKW oraz adwokat Wojciech Rzepiński, Senior Associate w Kancelarii RKKW.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ