W wyroku Sądu Najwyższego wydanym w dniu 10.02.2016 r. (I PK 56/15) Sąd Najwyższy z całą stanowczością stwierdził, że aby zawarta z byłym pracownikiem umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy mogła zostać skutecznie wypowiedziana, musi ona w swej treści zawierać – zgodnie z dyspozycją art. 395 § 1 KC – zarówno upoważnienie do odstąpienia, jak i wyraźnie określonym termin, w jakim może to tegoż odstąpienia dojść.
Sąd Najwyższy wskazał przy tym, powołując się na wcześniejsze orzecznictwo w tym przedmiocie (wyrok SN z 14.11.2012 r., II PK 90/12), że wprowadzenie do umowy o zakazie konkurencji klauzuli przewidującej możliwość zwolnienia pracownika „W każdym czasie” z określonego umową zakazu, nie jest oznaczeniem terminu, w którym może zostać wykonane przez pracodawcę prawo odstąpienia.
Sprawa dotyczyła pracownika banku, któremu były pracodawca zaprzestał wypłacania odszkodowania z tytułu powstrzymywania się od zatrudnienia u konkurencji, powołując się na prawo wcześniejszego odstąpienia od umowy o zakazie konkurencji.
Z treścią sentencji i uzasadnienia wyroku można zapoznać się pod tym linkiem.
